در محتوا نویسی برای خبرها مدام تلاش فرمائید در جمله ها خویش در ابزار تولید محتوا خبر ها از ساختار معین، مخصوصا در پیشگفتار ها، استعمال فرمایید. چنین جمله‌ها سریعتر و بدیهی خیس بوده، همینطور از تعداد کلمه ها کمتری استعمال میکنند: ( شب پیشین آرسنال از منچستر یونایتد باخت خورد .... به مکان آن میتوانید از : منچستر یونایتد آرسنال را ناکامی اعطا کرد. و حتی در‌حالتی که برای خبرنامه ای لندنی مینویسید: آرسنال از منچستر یونایتد شکست نیز قادر است مورد قابل قبولی باشد.
از جمله‌ها مثبت به کار گیری فرمائید، حتی در صورتی خویش خبر منفی میباشد
از جمله به مکان: (دولت تصمیم گرفت که فصل پاییز سال جاری، طرحی برای ارتقاء مالیات سوخت ندارد.) می توانید به عنوان مثال: (دولت طرح های ارتقا مالیات سوخت را در فصل پاییز این سال کنار گذاشت. ) به کارگیری نمائید.
نقل عهد و پیمان ها
در محتوا نویسی برای خبرها، نقل عهد های وقتگیر و بلند، مراحل ماجرا را نماید و متوقف میکنند، به خصوص در صورتی‌که از طرف سیاستمداران و مخصوصا سیاستمداران محلی باشد، بیشتر خسته کننده شود. نقل عهد و پیمان های کوتاه، مستقیما سرعت قصه را تغییر و تحول می دهند و به متن رنگ و شخصیت می بخشند و تجارب فردی اشخاص را علامت داده و از طرفی عالی میتوان توسط آن حقیقت ها را آرم اعطا کرد.
خبرنگاران، سخنرانی ها و گزارشات را خلاصه میکنند تا بتوانند بر روی قسمت های اساسی آن تمرکز نمایند تا برای مخاطبین قابل ادراک خیس و کوتاه خیس باشد. مهارت خلاصه سازی، مانند مهارت به کارگیری از نقل قسم های غیر بی واسطه بسیار حیاتی میباشد. ولی یک نقل قسم، می تواند مسیر یک گزارش را عوض کرده و به آن حس و شوق تزریق نماید و به سوالاتی مثل: چه‌گونه بود؟ چه حسی داشتی؟ آن‌گاه می خواهی چه کاری جاری ساختن دهی؟ درواقع چه اتفاقی به زمین خورد؟ جواب دهد.
معمولا خبرنگاران در هنگام اتفاق آنجا حضور ندارند و پس از وقوع آن صرفا به گردآوری داده ها می‌پردازند. نقل قسم بی واسطه، حقیقت را ذکر میکند و برخی اوقات که لغات به شغل رفته و یا این که خویش قصه بسیار حیاتی و اساسی می‌باشند، مطلقا می بایست به صورت صحیح و درست به عمل برود.
هیچوقت از واژه ای به جز ( اعلام‌کرد)، برای نسبت دادن نقل قولی به فردی به کار گیری نکنید. ( پذیرش کرد، لحاظ بخشید، توضیح بخشید، درمیان آورد، داعیه کرد، خاطرنشان کرد) همه مترادف و هم معنی های نخ نما و کهنه ای می باشند که هیچکاری برای یاری به جریان روایت نمی‌کنند. هنگامی عموم کلام می زنند، آنان چیزی (می گویند)، پس می بایست از فعل (بیان کردن) استفاده نمود. در برخی مورد ها خاص نیز ممکن میباشد با اعتنا به روایت، از افعالی مثل اعطا کرد زدن و فریاد کشیدن هم مصرف شود که در‌این‌حالت این ضابطه نقض شود.