طراحی اپلیکیشن البته نرم افزار‌های تجاری دنیای متفاوتی دارا‌هستند. دنیایی که تمام جنبه‌های آن به حضور یوزرها و استقبال آنها بستگی دارد. چون هر چقدر هم که عرضه وجود داشته باشد، بدون تقاضا هیچ ارزشی ندارد و عملا سودی وجود نخواهد داشت. نرم افزار‌های تجاری هم برای خویش طبقه‌بندی‌های خاصی را دارا هستند که هر کدام در یک یا این که تعدادی آیتم از آنها فعالیت کرده و در واقع از این طریق مبادرت به کسب درآمد می‌نمایند. در‌پی با این روش‌ها آشنا می‌شویم.
پباده سازی نرم افزار
۱- فروش بی واسطه نرم افزار
برنامه نویسان اندروید و iOS میتوانند به بی آلایش‌ترین رخ ممکن برنامه‌های خویش را بفروشند. در واقع این‌شیوه، عادی‌ترین نوع درآمدزایی از روش نرم افزار میباشد. بدین رخ که برنامه نویس یا این که کمپانی تولید کننده محتوا، نرم افزار خاصی را بسط میدهد و در غایت آن را در استور‌ها و دکان‌های مربوطه برای فروش قرار داده و پولی را هم برای آن گزینش مینماید. یوزرها هم در‌این مغازه‌ها با باز‌نگری نرم افزار‌های گوناگون می توانند یکی‌از را گزینش کرده و خریداری نمایند. مبلغ نرم افزار خریداری گردیده هم پس از طی کردن مسیری معلوم، به اکانت بانکی توسعه و گسترش دهنده منتقل می شود. پس با این اوصاف هر چقدر که یوزرها بیشتری برنامه را خریداری نمایند، درآمد بیشتری کسب خواهد شد. صد رد صد این هم اولین راهی هست که در قضیه کسب درآمد از برنامه نویسی اندروید به ذهنیت شما خطور نموده است!
بعد از ظهر برنامه نویسی سی شارپ دات نت
البته برنامه نویسان باید در نظر داشته باشند که‌این یک ارتباط مستقیم دو طرفه بین گسترش دهنده و استفاده کننده وجود ندارد. بلکه واسط دیگری هم در این در بین وجود دارد. منظورمان به عبارتی استور یا این که مغازه‌هایی است که نرم افزار را برای فروش در آنجا قرار میدهیم. اکثر زمان ها استور‌ها به طور از پیش رقم خورده، درصدی از مبلغ هر فروش را تحت عنوان درآمد، برای خویش بر می‌دارا‌هستند که پلی استور (فروشگاه اصلی نرم افزار گوگل)، آیتیونز (فروشگاه نرم افزار اپل) و حتی کافه بازار و مایکت هم از این قافله مستثنی نیستند. ولی این تمام ماجرا وجود ندارد! مالیات و قیمت افزوده را هم می بایست بدین کسرها بیش تر فرمایید. بسیاری از برنامه نویسان از این نصیب روایت به هیچ وجه خوششان نمی‌آید. چون معتقند که گسترش دهنده تمام کار‌های ایده تا طرح آخرین را انجام میدهد ولی بخش متعددی از درآمد به جیب فروشگاه‌های نرم افزار می‌رود. شاید ادله آنها منطقی باشد، البته این استور‌ها می باشند که سبب ساز می‌شوند برنامه به آسانی در مشت یوزرها گوناگون در سرتاسر فهمیده قرار گیرند و به همین ادله می بایست سهمی هم داشته باشند.
اما ناگفته کنند که اکثر اوقات دکان‌های نرم افزار (Store) دارنده سیاست‌ها و چهارچوب‌های خاصی میباشند که بسط دهندگان می بایست آنها رعایت نمایند. مثلا گسترش دهندگان نباید در نرم افزار‌هایشان جواز‌های دسترسی مازاد از یوزرها اخذ نمایند و استور‌ها معتقدند که‌این عمل سبب ساز نقض اطراف محرمانه یوزرها می‌شود. اما سیاست‌های این مغازه‌ها فقط به جواز‌های دسترسی برنامه محدود نمی شود و بخش‌های بسیار گسترده‌ای را در بر می گیرد که برنامه نویسان با سپری شد زمان با تک تک آنها آشنا می گردند. چون ملزم میباشند برای انتشار نرم افزار‌هایشان در استور متبوع، سیاست‌های آن فروشگاه را رعایت نمایند.